شهید سید مرتضی آوینی

شهید سید مرتضی آوینی

زندگی زیباست اما....

زندگی زیباست..... اما شهادت از آن زیبا تر است . سلامت تن زیباست اما پرنده ی عشق تن را  قفسی می بیند که در باغ نهاده باشند ومگر نه آنکه گردن ها را باریک افریده اند تا در مقتل کربلای عشق آسانتر بریده شوند و مگر نه انکه از پسر آدم عهدی ازلی ستانده اند که حسین را از سر خویش بیشتر دوست داشته باشد ومگر نه آنکه خانه تن راه فرسودگی می پیماید  تا خانه روح آباد شود ومگر  این عاشق بی قرار را بر این سفینه ی سرگردان  آسمانی  که کره ی زمین باشد  برای  ماندن در اسطبل خواب وخور آفریده اند و مگر از درون این خاک اگر نردبانی  به آسمان نباشد جز کرمهای فربه وتن پرور بر می آید........ و مگر از درون این خاک اگر نردبانی  به آسمان نباشد جز کرمهای فربه وتن پرور بر می آید......پس اگر مقصد را نه اینجا در زیر این سقف های دلتنگ ودر پس این پنجره های  کوچک که به کوچه هایی بن بست  باز می شوند نمی توان جست بهتر آنکه پرنده روح دل در قفس نبندد ...پس اگر مقصد پر واز است قفص ویران بهتر پرستویی که مقصد را در کوچ می بیند از ویرانی لانه اش نمی هراسد...شایستگان آنانند که قلبشان را عشق تا آنجا انباشته است که ترس از مرگ جایی برای ماندن ندارد...

 شایستگان جاودانان اند.....حکمرانان جزایر سرسبز اقیانوس بی انتهای نورِِ نور که پلی از آن همه ی  کهکشانهای  آسمان دوم را روشنی بخشیده است..... ای شهید ای آنکه بر کرانه ی ازلی وابدی وجود بر نشسته ای دستی برار و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز از این منجلاب بیرون کش