اگر اعتقادات جوان ما تنها از چند «خواب» و «عنایت» شکل گرفته باشد، آیا با دیدن چنین مواردی دچار سؤال نمی‌شود و سست‌عقیده و منحرف نمی‌گردد؟ حال آن‌که اسلام مجموعه‌ای نیست که حقانیت خود را از شفا یافتن چند مریض یا پاره‌ای نور و صدا در خواب و بیداری گرفته باشد.
۱۷ آذر ۱۳۸۴ - بعد از ظهر ۱۷:۲۶ تعداد بازدید : 8815 کد خبر : ۳۱۶۴۶
آنچه در ایام اخیر تحت عنوان مدعیان ارتباط با امام زمان(عج) و برخی دستورات عجیب آنان، نشست‌های کشف و شهود با اوصاف غریب و تازه‌ترین مورد آن، ورود همراه با اشک یک سگ به بارگاه امام رضا(ع) رخ داده و یا در محافل مردمی و خبری منتشر می‌شود، نیاز به نوعی واکنش فرهیختگان دین‌شناس و دلسوز را هویدا می‌کند.
مهم نیست که آیا ورود اشکبار یک حیوان نجس به مقدس‌ترین نقطه خاک ایران، واقعی بوده یا ساخته دست چند انسان ناآگاه و یا حتی شیاد؛ بلکه مهمتر آن است که چرا این موضوع یا موضوعاتی مشابه آن، به زودی در حد و اندازه‌های وسیعی مورد توجه قرار می‌گیرد و مثلا تصاویر و سی‌دی‌های سگ مورد اشاره در ابعاد وسیعی منتشر می‌شود و به عنوان یک آیت و نشانه مهم نشان این و آن داده می‌شود. یا از سوی دیگر، بخشی از افراد مورد توجه مردم از هاله‌های نورانی یا توجهات روحانی واردشده سخن می‌گویند.
....این‌گونه رفتارها، جدای از آن‌که منجر به استهزاء و بهانه‌گیری سست‌باوران می‌شود، زمینه‌ساز آسیب‌های دیگری نیز به ویژه بر اعتقادات نسل جوان این مرزوبوم می‌شود. آنان که با دید جستجوگر خود سری به دنیای خارج زده‌اند، می‌دانند که انجام اقدامات خارق‌العاده، کاری است که از مرتاضان هندی هم برمی‌آید و حتی شفا دادن یک بیمار لاعلاج، امری نیست که در گوشه‌ای از دنیا توسط برخی کشیشان عیسوی نیز برنیاید.
به راستی اگر اعتقادات جوان ما تنها از چند «خواب» و «عنایت» شکل گرفته باشد، آیا با دیدن چنین مواردی دچار سؤال نمی‌شود و سست‌عقیده و منحرف نمی‌گردد؟ حال آن‌که اسلام و نسخه حقیقی آن یعنی تشیع، مجموعه‌ای نیست که حقانیت خود را از شفا یافتن چند مریض یا پاره‌ای نور و صدا در خواب و بیداری گرفته باشد. بلکه مستدل‌ترین جهان‌بینی‌ها و ایدئولوژی‌ها را در خود دارد که می‌تواند به خوبی در برابر دیگر اندیشه‌ها قد علم کند.
به هر حال، اکنون به نظر می‌رسد زنگ خطر عوام‌گرایی در دین به صدا درآمده و در این شرایط، اندیشورزان دلسوز و مصلحان دین‌شناس باید در چنین شرایطی پا به میدان گذارند و عرصه را از دست ناآگاهان بگیرند.
در این باب، توجه به نکاتی چند ضروری به نظر می‌رسد:
*در مقطع کنونی نیز دست‌کم احتمال قوت گرفتن جریانی که دین را عوامانه تفسیر و ترویج می‌کند، می‌رود که آن روی سکه جریان پیشین است و خطرات آن بر کسی پوشیده نیست. به نظر می‌رسد حداقل برخوردی که باید با این جریان جدید از سوی دلسوزان عرصه دین و فرهنگ صورت گیرد، هشدار درباره آنان و تحذیر مردم و متدینان به خطر این جماعت جدید است.
* البته با یک نگاه اولیه می‌توان دریافت، یکی از زمینه‌های گسترش این رویکردهای عوامانه، رواج برخی نقل‌قول‌ها و داستان‌ها در پاره‌ای مجالس است. در این محافل، برخی ذاکران و واعظان به جای آن‌که به اصل دین و مذهب و ذکر ویژگی‌های اصلی اولیای الهی بپردازند، به تعریف خواب و رویاهایی برای مردم می‌پردازند که اساسا، سنجش راستی و درستی آنها امکان‌پذیر نیست.
با این وصف، همان‌گونه که گروهی از بزرگان حوزه نیز گوشزد کرده‌اند، باید نهضتی فراگیر در پالایش مجالس مذهبی از موارد خرافی و یا حتی غیرمستند، برپا شده و تلاش شود اصل معارف دینی، البته با زبان جدید و جذاب، در اختیار توده‌های مردم و به ویژه نسل جوان قرار گیرد.
متن کامل را در ستون یادداشت بخوانید.