بخش اول: در محضر سید الشهدا

آزمودگان استوار امام"علیه السلام"

وَ اللّهِ لَقَدْ بَلَوْتُهُمْ فَما وَجَدْتُ فیهِمْ إِلاّ الاَْقْعَسَ یَسْتَأْنِسُونَ بِالْمَنِیَّةِ دُونى اِسْتیناسَ الطِّفْلِ إِلى مَحالِبِ أُمِّه

درباره اصحاب خود فرمود:به خدا قسم آنان را آزمودم، دلاور و استوارشان دیدم، به کشته

شدن در رکاب من چنان مشتاقاند که طفل شیرخوار به پستان مادرش

بخش دوم:ان الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم

....من....تو....مسلمان....شبعه....محب اهل بیت....اهالی کوفه.....مسلمان....شیعه...محب اهل بیت....این داستان رو برای یه دوستی چند وقت پیش تعریف کردم  قضیه معتبریه تو کتب مقاتل وکتابهایی که شرح حوادث عاشورا رو می نویسند این قضیه اومده...بچه ای از اهل بیت بود  گوشواره هاش نمایان بود موقع غارت خیمه ها یکی از این سپاه عمر سعد حمله برد  بهش  و گوشواره هاش رو کند و دزدید در همین حالم گریه می کرد ...یکی از بانوان حرم فرمود : نا نجیب تو که کار خودت رو داری انجام میدی دیگه گریه کردنت مال چیه ...اون گفت: آخه دلم میسوزه از این رنجی که داره به اهل بیت پیامبر میره...گفت خوب شما  خودتم داری ما رو اذیت میکنی گفت اگر من گوشواره رو نبرم یکی دیگه میبره.....حالا فرق ما و کوفیا چیه؟ اگه دوستی و محبت اهل بیت هست، که  اونام اهل بیت رو دوست داشتند!....عمر سعد همبازی امام حسین بود....خوب گوش بدید....شمر در سپاه امام علی (ع)در جنگ صفین شمشیر می زد علیه معاویه....چه فرقی داریم با کوفی ها....اونها حسین رو کشتند.....ها؟....ما نکشتیم؟!!!

بزرگی می فرمود : حسین رو هرروز می کشند!!.....چطوری؟.... این رو باید قبول کرد که هر گناهی که ما انجام میدیم تیری است و زخمی است بر پیکر اهل بیت....آخه ما شیعه ی اونها هستیم...اونها از غیر و بیگانه انتظاری ندارند اما از ما.....ما ....ما....ما امام زمان رو آواره ی صحرا کردیم....ما ظهور رو به تا خیر می ندازیم.....از اینطرف سینه میزنیم....دلمون برا مصیباتی که به اهل بیت  وارد شده میسوزه!...از اون طرف هر گناهی که میخوایم میکنیم... نمیدونیم که این همه بلا و مصیبت رو اهل بیت تحمل کردند برای اینکه ریشه ی گناه از  جامعه کند بشه....مگه خودشون نفرمودند: من قیام کردم برای اصلاح در امت جدم....مگه خودشون نفرمودند من قیام کردم برای امر به معروف ونهی از منکر....من قیام کردم برای اقامه نماز....کدومش رو ما درست انجام دادیم...

 حسین تو میدان جنگ هم نماز اول وقتش رو ترک نکرد...آیا الان شمشیر رو سر ماست که  نماز هامون قضا میشه؟.....تو روایات آمده که دختران و بانوان حرم چادر هاشون رو محکم میبستند به خودشون تا وقتی دشمن حمله کرد اون رو از سرشون نکنه....حالا بچه های حضرت زهرا...... دیگه هیچی نمیگم فقط یک جمله

      محمود بیا ما قاتل حسین(ع) نباشیم....بیا مام به سپاه حسین بپیوندیم

                 محمود بیا  بجنگیم برای حسین( با نفسمون) ...بمیریم برا ی حسین

                                                   شاید که رستگار شویم

با کاروان نیزه (علی رضا قزوه)

کو خیزران که قافیه‌اش با دهان کنند
آن شاعران که وصف گل ارغوان کنند
از من به کاتبان کتاب خدا بگو
تا مشق گریه را به نی خیزران کنند
بگذار بی‌شمار بمیرم به پای یار
در هر قدم دوباره مرا نیمه جان کنند
پیداست منظری که در آن روز انتقام
سرهای شمر و حرمله را بر سنان کنند
یارب، سپاه نیزه، همه دستشان تهی‌ست
بی‌توشه‌اند و همرهی کاروان کنند
با مهر من، غریب نمانند روز مرگ
آنان که خاک مهر مرا حرز جان کنند
با پای سر، ‌تمامی شب،‌ راه آمدم
تنهایی‌ام نبود، که با ماه آمدم

دعای آخر مجلس: خدایا ، پاک و خالصم کن!

                                                                        .صلوات.