عالم دیوانگی

بسم الله الرحمن الرحیم نمیدونم این مطلبی که مینویسم مخاطب داره یانه و از نظر اونها درسته یا نه....با کمال احترام به همه می خوام بگم برام هم فرقی نمیکنه آدمها ی مذهبی و با خدا و هر کس که خدا را شاهد اعمال و افکار و زندگی خودش میدونه در معاشرت با مردم چند راه داره 1= بخاطر خدا با مردم زیاد معاشرت نکنه 2=اهل معاشرت زیاد با مردم باشه 3=بره بمیره توضیح : این جور آدمها وقتی با مردم معاشرت میکنند ممکنه گناهانی از اونها ببینند و امر به معروف و نهی از منکر بر ذمه ی اونها بیفته ...اگر انجام بدن و اشخاص رو امر به امر خدای عزوجل کنند همه مردم با اونها دشمن میشند(بسیار مشاهده شده و تجربه شده و تلخیش بارها چشیده شده) و هزار و یک تهمت و غیبت و بی ادبی نثارشون میکنند که خود این موجب میشه شخص از امر خدا غافل و به مجادله و بحثهای بیهوده و جنگ با مردم مشغول بشه.... اگر بی اعتنایی کنه در واقع به شکسته شدن حریم اللهی بی اعتنا بوده...در حالی که اگر شخصی به خودش جسارت کنه عقلا انسان به هر وسیله ای سعی در جلوگیری از جسارت شخص میکنه ...و این در قیامت سوال میشه از انسان که : هان تو که ادعای بندگی ما رو داری چرا موقعی که به خودت توهین میشد عکس العمل نشان دادی و وقتی به ربت بی اعتنایی شد دیدی و عبور کردی؟؟!!! و وای بر انسان برای استخفاف امر خدا!!! بیش از این به نظرم بذوق مخاطبان گرامی خوش نیاید.... والسلام علی من اتبع الهدی پ.ن: این جملات اثرات پس لرزه های خواندن نامه ی جناب سید بن طاووس(رضوان الله تعالی علیه) به فرزندش بود